De derde editie van de Nepal Run gaat de geschiedenis in als een winderig geheel. Geen plaats voor het zo gebruikelijke zonnetje wat ons in vorige edities altijd zo trouw bij stond, maar een fikse zeebries, die we het best als stormachtig kunnen betitelen. Natuurlijk was de startplaats vertrouwd, maar de inschrijf- en wedstrijdtafel had zich node moeten verplaatsten naar de beschutting van het glazen hokje wat dienst doet als afrekenplek voor het parkeren. Gelukkig bleef ondanks de vele wind, de opkomst groot en zo stonden er weer velen klaar voor de start van de wedstrijdloop (5 en 10 km) en de wandeling. Hulde daarvoor! Naast deelnemers uit Enschede, was het deelnemersveld ook nog eens internationaal getint met 4 Fransozen aan de start en verder de bekende gezichten die we konden plaatsen als naaste buren, verre vrienden, fijne collega’s, sportieve hockey- en voetbalvrienden en zelfs leerkrachten van de Beatrix basisschool.
Dat de wedstrijdloop serieus genomen wordt bleek dit jaar temeer als je weer de vele outfits mocht aanschouwen. Fluorescerende shirts nauw om de huid gesloten, zweetabsorberend en kou en wind niet doorlatend, schoenen waarvan ik het bestaan als zodanig niet kende, maar alleen kon inschatten, dat je daar wel verdomd snel op moest gaan, maar ook accessoires, die de serieusheid van de loop kenmerkten. Natuurlijk wil een ieder strijden om de fraaie bokalen; de wisselkies en de melk-wisselkies. Maar dat je aan de start verschijnt met een futuristisch uurwerk ter grootte van een koekoeksklok, waarop te lezen valt; hoe snel je gaat, het aantal stappen dat je maakt, wat de luchtvochtigheid is, de tegenwind meet, de gelopen afstand bijhoudt en zelfs een ‘piepje’ geeft ter aanduiding dat het moment daar is om weer een mueslireep naar binnen te werken onder het rennen, gaf aan dat we te maken hadden met een zeer professioneel deelnemersveld, die er duidelijk voor gingen.
Het parcours was weer vertrouwd en een ieder ging op zijn manier van start. Vanaf de meet konden we al duidelijk de potentiële winnaars zien. Op de tien kilometer was voor mij op mijn fotostek na 2 km. al duidelijk een geslagen gat waar te nemen. Frank Beverdam en Rut Wakker gingen er stevig tegenaan, maar op de voet gevolgd door de rappe 5 kilometer loopster en wel Lydia van Dijk, hartstochtelijk aangemoedigd langs de kant door haar tweelingzus Tessa. Flink fotograferend had ik snel de hele meute weten vast te leggen en de foto’s kunt u uiteraard weer zien op de site. Met de straffe tegenwind in het gezicht kwam ik te laat bij de finish, want Lydia, zag ik reeds binnenkomen. Ondanks een korte stop bij het Vogelmeer in verband met een verwoest uitziende ‘buffel’, liep zij in een recordtijd de finishlijn over. Een prestatie van jewelste. De ‘ouderen’ die hun 2e ronde inzetten, bogen het hoofd en applaudisseerden terecht naar en voor de kleine Lydia. Inmiddels besloot Frank met een korte demarrage Rut van zich af te schudden en er viel zowaar een klein gaatje. Maar aan de meet verscheen dan toch als eerste Rut met een recordtijd van 44 minuten en een beetje, op de voet gevolgd door Frank. Lenneke van Benthein was de snelste bij de vrouwen en Jaap dichtte zich de eer toe als zijnde de snelste wandelaar, vooruit dan maar!
Het wachten was op de binnenkomst van de rode lantaarn, in dit geval eerder de oranje lantaarn te noemen en wel Meester Benno. Het wachten duurde aanmerkelijk minder lang dan verleden jaar en we konden dus snel beginnen aan de huldiging en prijsuitreiking van de ‘kiezen’. Een jaar lang prijkt de wisselkies op de schouw van Rut Wakker en in de slaapkamer van die kleine, maar oh zo rappe Lydia van Dijk. Nog wat prijsjes, aangeboden door Caresse Cosmetics, waarvoor dank, gingen nog naar vele deelnemers. De schaal met fruit aangeboden door Bonne Louise op de Zijlweg te Haarlem en de vele flesjes sportdrank en water van AH Heemstede waren op en leeg en daarmede konden we constateren, dat ‘wat goed is, komt snel’ alweer ten einde was. Volgend jaar hopen wij velen van jullie weer terug te zien, maar voor nu willen wij jullie hartelijk bedanken voor jullie aanwezigheid en steun voor de stichting. Want daar is het tenslotte allemaal om te doen. Lees en volg ons verhaal op de website zo nu en dan, want de loop is dan wel weer geweest, achter de schermen werkt het Dentalteam hard aan de voortzetting van al het goede wat mede door u weer mogelijk is gemaakt. Vervolgopleidingen voor de healthworkers kunnen weer opgepikt worden, het opleiden van een tandarts ligt in het verschiet en al die kinderen die in 2010 zijn behandeld blijven hun controlebeurten en poetsinstructies krijgen. Begin 2012 vertrekt een 2e dentalteam naar Nepal en dat kunt u allemaal op de voet volgen via de website. Wij blijven niet stil zitten en willen u nogmaals hartelijk danken voor uw trouwe steun.
Namens Stichting ‘Handen voor Tanden – Nepal’
Hans Erik Groeneveld