Voor de 4e keer vertrokken we dit keer met zijn zessen naar Nepal.
Onze groep bestond uit enkele nieuwkomers, te weten; Hans Schendstok( tandarts uit Zaandam), Helen van Prooijen (mondygieniste uit Castricum) en de 2e week zou Joep Rieter (tandarts uit Bloemendaal) ons team nog komen versterken.
Naast onze trouwe Jacqueline (Heere) en Leonoor (de Koning); het assistenten-team en Marleen en ik.
Omdat we de vorige trip veel instrumenten hadden gedoneerd, moesten er nu ook weer veel uit Nederland worden meegenomen. Met extra bagage-kilo’s en eindeloos wegen was het ons gelukt alles in grote tassen te proppen. Een primeur deze keer was het feit dat we door de gift van de stichting JC Ruigrok 5 mobiele behandelstoelen hebben kunnen kopen.
Lidwien (Groeneveld) heeft samen met Shital en Pam (van st. Rural Health Nepal), met wie wij al jaren samenwerken, veel hand- en spandiensten verricht in Kathmandu.
Vanwege een nieuwe regering , zijn er nog geen duidelijke voorschriften voor buitenlandse medici die in Nepal vrijwilligerswerk gaan doen. Dit veroorzaakte nogal wat onrust, maar uiteindelijk hebben we besloten dan maar zonder de allerlaatste stempels, maar met toestemming van de plaatselijke autoriteiten, op pad te gaan naar onze werkplek. Dat was het stadje Salyanthar, in de provincie Dhading, aan de voet van de Manaslu. 1,5 jaar geleden heb ik dit gebied uitgezocht met mijn zoon Dirk en de eerste hulp-posten bezocht die in dat gebied gelegen zijn.
De eerste week van ons dental camp werkten we in een plaatselijke school en gaven we training aan 6 healthworkers. Zij waren zeer leergierig en enthousiast en we zagen ze dan ook per dag “groeien”. Op zich is het voor hun ook een soort uitje; ze zijn even van hun hulppost af, ver in de bergen, waar ze ieder voor 5 jaar worden gestationeerd.
De eerste dagen kregen ze in de ochtend vooraf aan het werken een les van Santosh, een Nepalese tandarts, die met ons mee was en een introductie-cursus gaf aan de healthworkers, zodat ze niet helemaal onbeslagen ten ijs kwamen. Verder gingen wij met ze aan de slag, al onderwijzend, werkend, pratend, etc. De tweede week hadden we versterking van Joep en gingen we in een veldhospitaaltje werken aan de andere kant van Salyanthar. Zo konden we ook mensen uit die regio behandelen.
Joep, Hans en Helen hadden al snel door hoe wij werkten , de kennisoverdracht waar wij zo op hameren ipv het handelen op zich. Het gaat er om dat zij wat kunnen al wij weg zijn en dan met begrip voor de omstandigheden waaronder zij moeten werken. Deze keer hebben wij ook het belang van het te snel antibiotica voorschrijven benadrukt, waar de WHO zo voor waarschuwt .
De tweede groep healthworkers konden helaas maar enkele dagen bij ons zijn, omdat ze onderweg naar beneden uit de bergen wat vertraging hadden opgelopen.
We zijn van plan deze healthworkers , als het kan allemaal het liefst, over 2 jaar weer te trainen. Zo kunnen we ze naar hun tussentijdse ervaringen vragen en weer wat verder bijleren.
Met de nodige prachtige boemen-kransen, tika’s en dankbetuigingen naar onze kant, konden wij ze blij maken met een geheel nieuwe set extractie-tangen, handinstrumentarium, poetsmodellen, poets-kleden (iedere keer ijverig genaaid door Elja!) en mobiele stoelen die naderhand per helikopter en dragers zouden worden gebracht op hun posten.
Moe en zeer voldaan ging een ieder na deze 2 weken zijns weegs; nog een paar daagjes in Kathmandu, uitrusten in een eco-farm of een trekking door het schitterende Nepal, alle indrukken en inspanningen wat laten zakken en alweer plannen makend voor de volgende trip.
Een mooie afsluiting van al het werk dat vanuit Nederland wordt gevoed; jaarmarkten, school-sponsorloop, de jaarlijkse Nepal-run in de Kennemer duinen, praatjes her en der, een Nepal-lunch, meelevende patiënten, familie, kennisen…
Wat ons ook zeer goed deed, was om het te zien dat Nepal na de aardbevingen van 2015 zich met hun bekende enorme veerkracht zich aan het herstellen is en dat wij daarom ook zeker doorgaan met ons werk, als kleine bijdrage hieraan.
Bij deze wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar inspanning , klein of groot, In Nederland en in Nepal en hopen wij op onze manier te kunnen bijdragen aan het behoud van een prachtige cultuur in een al even prachtig land aan de andere kant van de aardbol.
Namaste,
Geertje van den Aardweg