Op 9 oktober jl konden we dan eindelijk weer eens onze vertrouwde Nepal Run houden na een afwezigheid van drie jaar met de laatste editie juni 2019. Het was er weer een om niet te vergeten, want niet alleen werden we getrakteerd op schitterend weer, we voelden ons ook weer rijk bij het zien van zo’n groot aantal van jullie. Wat heerlijk toch om dat te zien, daar doen we het voor, deze ‘beloning’ voor de steun van zo velen van jullie, heel mooi.
En natuurlijk was het ook nog eens lustrum, de stichting bestaat zowaar 12,5 jaar. Konden we gelijk feestelijk meenemen op deze Nepal Run – dag. Naast een hapje en een drankje, ook een kleinschalig marktje met specifieke Nepalese producten; de yak-shawls deden het goed en terecht, want naast mooi zijn ze ook nog eens heerlijk warm, dus wie wil dat niet rond zijn nek en schouders?
Het parcours was ditmaal anders dan anders en dan bedoelen we niet alleen de route en de omgeving, die proberen we altijd wel wat af te wisselen. Zo hebben we gehold en gewandeld in de duinen op verschillende plekken, maar ook in Middenduin, onze laatste editie en nu dan Houtmanpad en rond Elswout. Maar dit keer werden ook de renners van de wandelaars gescheiden en dat hadden we eigenlijk nog nooit gedaan. Het hollen en draven ging rond Elswout, maar voor het wandelen vonden we dat minder geschikt. Dus deze bogen af gelijk Middenduin in en gingen toen via Brouwerskolkje weer terug naar het poppentheater van Rikkie en Slingertje, waar we gestationeerd waren als start en finish. Opvallend was dat er veel meer wandelaars waren dan hardlopers, dat was eigenlijk altijd omgekeerd. Niets mis mee, daar niet van, maar wie weet een volgende editie de jeugd maar eens wat gaan mobiliseren. Hierbij niets willen afdoen aan de prestaties van de senioren hollers van middelbare leeftijd en plus, maar de hollende jeugd had zo wel vrij spel voor de eindoverwinning.
Dan de wandeling en hardloopronde zelf. Ook voor ons bestuur was het duidelijk dat de routine er een beetje uit was na drie jaar. Wat we dachten wel even te fiksen, liep niet zo gesmeerd als gedacht. Een paar hollertjes begeleiden moet een makkie zijn voor twee gelouterde bestuursleden, maar dat liep even anders. Je mag gerust weten, dat we ons twee dolende cowboys waanden, die geen enkele vat meer hadden op hun ‘vee’. Had ik net iemand naar rechts de goede richting opgestuurd, dan zag ik in de verte iemand snoeihard rechtdoor hollen. Achternagaan, inhalen en terugsturen bleek een schier onmogelijke opgave, want achter mij kwamen twee volgende lopers alweer in zicht. Het was dweilen met de kraan open en zo voelde het ook. Maar aangezien meedoen belangrijker is dan winnen, compleet tegen al mijn principes in, maar dit terzijde, had eenieder vrede met de einduitslag, ofschoon we daar ook wel wat steekjes hebben laten vallen. Het zij zo.
Er werd gelukkig vrolijk nagepraat onder het genot van een drankje en heerlijke hapjes, onder andere gemaakt door de moeder van Ricardo. Zo was er nog een heerlijke nazit tot de zon zich achter de daken van het plein begaf en het best wel frisjes werd. Maar wat was het weer een heerlijke Nepal Run geweest, we waren blij het weer te hebben kunnen organiseren en zijn dankbaar voor jullie aanwezigheid en niet aflatende steun als immer. Dank, dank, dank voor jullie aanwezigheid, bijdragen en andere gulle donaties.
De ruime opbrengst komt ten goede aan zes prachtige mobiele tandartsstoelen, waar komende maand maart ons dentalteam grif en goed gebruik van gaat maken.
Na het kamp worden de stoelen overigens meegegeven aan de op het kamp aanwezige healthworkers, die de stoelen meenemen naar hun bergpost. Zo blijven de stoelen voor altijd goed gebruikt worden en dat is voor ons een fijne gedachte. Zie hieronder, de net aangeschafte stoelen.
Nogmaals super veel dank aan jullie allen, hoe zouden we zonder jullie moeten? Heel veel dank,
Namens het voltallige bestuur van Stichting ‘Handen voor Tanden – Nepal’
Arie, Geertje, Marleen en René