Dat was alles behalve lekker opstaan hedenochtend als ‘organisatie’ van de die dag te houden Nepal Run. Onophoude-lijke regen en met de moderne techniek van nu, buienradar.nl konden we zien dat daar weinig verandering in zou komen. Kommer en kwel dus. Maar bij de pakken neerzitten was er niet bij, we moesten aan de slag. De boel daar op de parkeerplaats van Parnassia optuigen als de jaren er voor, het parcours voorzien van de bewegwijzering en zo verder. En zo geschiedde, alleen deze editie in nat pak.
Om 12.15 uur verscheen de eerste loper, Nico, maar daarna bleef het minuten lang stil. Ik zelf zag mij al genoodzaakt om dik twee uur later beide wisselkiezen, voor de 5 en 10 km, aan één en dezelfde te moeten overhandigen, in dit geval, Nico dus! Maar vanaf 12.30 uur verscheen dan toch de één na de ander en dat gaf de burger moed. Als ook natuurlijk bracht het iets van emotie bij de organisatie los. Ja, als men toch weer en wind trotseert, dan zit het hart op de goede plek en is de steun een meer dan welgemeende.
Even een kort woordje over het snelle parcours, de te winnen trofeeën omhoog houdend en daar kon een ieder zich gaan opmaken voor de start. Op het vaste punt als altijd stonden nu ruim 50 man te trappelen van ongeduld voor hun race van 5 of 10 kilometer om deze hetzij in draf, hetzij wandelend te gaan voltooien. In tegenstelling tot voorgaande jaren rook je spanning en adrenaline bij de wedstrijdlopers, die observerend het deelnemersveld gadesloegen. Een ieder rook zijn kans nu het aantal deelnemers toch wat lager lag dan gewoonlijk. En eigenlijk hoorde je daar aan de start een ieder denken “het zal toch niet waar zijn?” met hun blik nog even snel op de prachtige wisselkies!
En daar vloog de gele startfiets weg, gevolgd door de meute, die rap in beweging kwam. Het spel was meteen op de wagen en een ieders plan op de 10 kilo meter werd gelijk duidelijk. Rut knalde er vandoor, onnavolgbaar leek het op mij, nu als fotograaf, over te komen. Maar met de blik van nummer 2, Nico, wist ik het niet meer zeker. Die liep met een speels gemak en met een stelligheid, dat hij die Rut in het tweede gedeelte nog wel zou tegenkomen. Op de voet gevolgd door nummer 3, Pieter, die een blik had van “waar twee honden vechten om een been, loopt een derde er mee heen”. Kortom, het kon nog alle kanten op.
Voor de vijf kilometer kon het ook nog alle kanten op. Het moeilijkst bij deze race is dat je nooit precies kan stellen, wie er nu precies aan deze vijf kilometer meedoet. De snelle hier eerder genoemden, kunnen wellicht de pijp aan Maarten geven als ze hun eerste ronde hebben voltooid. Misschien gefrustreerd of anders volledig opgeblazen, dan maar stoppen en zo de wisselkies voor de ‘vijf’ in de wacht slepen? En hoeveel zouden er niet halverwege besluiten om het tempo op te schroeven, nu het lichaam nog lang niet protesteerde en dan maar voor ‘tien’ te gaan? En wat te denken van de jeugdige bravoure van Anne en Bep, die kunnen dit tempo na één kilometer gemeten, toch niet de hele race weten vast te houden?
Maar goed, je kan dus denken wat je wilt en je kan er allerlei theorieën en tussentijdse analyses op los laten, het bleek onnodig. Rut voltooide zijn eerste ronde in pak ‘m beet 20 minuten en er was geen spoor te vinden van Nico of Pieter, laat staan iemand anders. En minuten later snelden Anne en Bep broederlijk tezamen over de finishlijn en sleepten daarmee de wisselkies voor de vijf kilometer in de wacht. Hoewel zij zelf daarover nog in het ongewisse waren. Altijd leuk om pas verrast te worden bij de prijsuitreiking.
Iets meer dan 20 minuten later volbracht Rut zijn winnende race en prolongeerde daarmee zijn wisselkies! Overige deelnemers zowel op de vijf als tien kilometer lieten niet lang op zich wachten en kwamen in snelle toptijden en gesneuvelde pr’s over de finish. Ook de wandelaars hadden de pas er goed in gehouden vanwege de stevige Zuidwester, zo nu en dan met een bui en niet gek veel later kwamen zij over de meet. De 4e editie van de Nepal Run zat er weer op en het nakaarten en bijpraten bij het haardvuur deed ons allen de hachelijke weersomstandigheden buiten snel vergeten.
We danken een ieder weer voor hun aanwezigheid en support. Hou de website zo nu en dan in de gaten om op de hoogte te blijven en in december van dit jaar vertrekt er weer een dentalteam naar Nepal. Iets wat met jullie onvergetelijke steun toch maar weer mogelijk is gemaakt.
Arie