Zelden zo ontspannen toegeleefd naar de jaarlijkse Nepal Run als deze editie. Dit omdat wij deze keer de organisatie hadden overgelaten aan onze kinderen. Zeven koppen sterk maakten er een mooie dag van en een ongekend succes.
Nu wisten we al van hun betrokkenheid bij de stichting, evenals hun liefde voor het land Nepal. Zelf zijn ze allen daar al één of meerdere keren geweest, dan weer met ons, dan weer alleen, maar altijd met het idee iets te willen doen, je verdienstelijk willen maken in dat arme maar oh zo mooie land. Op schooltjes, in ziekenhuizen en in weeshuizen, tot aan de organisatie van onze dental camps toe, niets was hun te veel, ze deden het met overgave en veel liefde. Dus zo’n Nepal Run aan hun overlaten, dat deden we met een gerust hart.
En we hebben ook echt niets hoeven doen, af en toe kregen we een vraagje over het budget, database, QR-code en/of een tikkie aanmaken, meer was het niet. De dag zelf was geheel in de geest van onze stichting, heerlijk om dat te zien en te proeven. Feitelijk was er niets anders dan anders. Nu ja, eerlijk is eerlijk, er waren twee dingen wezenlijk anders. Dat was in de eerste plaats de locatie, niet de vertrouwde Kennemerduinen, maar het Westerpark in Amsterdam was het terrein waarop gehold en gewandeld zou gaan worden. Jong en hip prefereert immers het mondiale Amsterdam boven het wat meer dorpse karakter van Haarlem. En in de tweede plaats was dat de opbrengst van de dag en de aanloop daar naartoe. Allemachtig wat een bedrag en nog steeds druppelen donaties binnen. Inmiddels staat de teller op €3.900 en dat is drie zo niet al bijna vier keer het bedrag wat doorgaans de Nepal Run opbrengt. Hulde, hulde, hulde.
Het oude schoolgebouwtje aan de Zaanstraat in Amsterdam West waar het pleintje en een klaslokaal feestelijk Nepalees waren ingericht diende als ontvangst en in alle vroegte bewogen onze kinderen door de ruimte en over het plein als bezige bijtjes om de puntjes op de i te zetten. Ook fotograaf Ronald Brakel was er al vroeg bij om de dag op de gevoelige plaat vast te leggen. En dat dan ook nog kosteloos en met liefde, wat een fijne vriend. En toen begon het aantal poppetjes toe te nemen, de ene bekende na de ander, maar ook veel nieuwe gezichten als ook meer jeugdigen kwamen gezellig binnenlopen.
Groeneveld jr. en Van Lieshout jr. spraken de deelnemers toe en informeerden ze over het te lopen/rennen parcours met een gemak, dat beide senioren het gevoel kregen dat het stokje voorgoed overgedragen en kwijtgeraakt was. Ook beide dames voelden zich wellicht wat overbodig en keken elkaar vragend aan ‘kunnen we nog wat doen?’; dan stond daar Jitteke bij de ontvangst, werd de inschrijvingsdesk weer bemand door Frederiek, stond Lidwien koffie en thee uit te schenken en was Eva overal te vinden, wat een team. Jammer, dat Veerle er niet bij kon zijn, maar in de voorbereidingen heeft zij ook zeker haar bijdrage geleverd. Boudewijn en Dirk zorgden, naast leuk te wezen, ook nog voor de maag met een lekker rijst hapje, een creatie van meesterkok en goede vriend Jasper, mmm.
Dat op het moment van de loop de hemel naar beneden kwam, deerde niemand nog. Gewapend met paraplu’s en regenpakken trotseerden de wandelaars de weerselementen. Voor de hardhollers was de regen een uitkomst om er eens flink het gas op te zetten, want hoe harder je holt, hoe eerder ben je binnen. Job Wessels holde zich in recordtempo naar de grote wisselkies, Koen Slootman, 13 jaren jong, trok de kleine wisselkies naar zich toe in een fenomenale snelle tijd. Desirée was met een schoenneuslengte voorsprong de snelste wandelaar. Het opdrogen kon beginnen, de thee en koffie smaakten goed en warm en de zelfgebakken cake, koek en muffins complementeerde het geheel fraaitjes, samen met dat niet te versmaden lekkere rijsthapje.
En toen was daar nog de prijsuitreiking, even veerde ik op, toen mijn jongste vroeg of ik dat voor mijn rekening wilde nemen. Maar mijn blijdschap was van korte duur, toen ze mij luttele seconden later wist te melden “Oh sorry pap, maar Dirk en Boudewijn gaan het doen”. En zo bleef mijn rol, maar ook die van Geertje, René en Marleen beperkt tot gast van ons eigen evenement.
Trots op jullie allen, want wat was het weer mooi om mee te maken en wat waren jullie donaties weer gul en lief. Hoe fijn dat velen er weer waren, hoe lief ook zoveel nieuwe mensen te hebben gezien en gesproken. Super ook de donaties van de vele dierbaren die er niet bij konden zijn. En natuurlijk ook trots op ons zevental, maar dat had ik al gezegd. Het was een bijzonder geslaagde editie. En als we 2007 meerekenen, we waren toen nog niet zelf een stichting, maar hielden wel een eerste Nepal Run voor Geertje die met NOHS meeging naar Nepal, was dit nummer 10 alweer. Maar écht officieel, wordt de volgende editie de tiende Nepal Run als Stichting Handen voor Tanden. We zien er naar uit, tot volgend jaar.
St. Handen voor Tanden – Nepal
Arie, Geertje, Marleen & René
GA NAAR DE FOTO’S;
LINK – https://photos.app.goo.gl/3XrjjSfmPpTSHyFf8
FOTOGRAFIE DOOR
